dinsdag 25 mei 2010

Kwaliteit van het onderwijs in het geding

Het onderwerp vandaag op Discussie Dinsdag was “Leerkrachten die niet mee kunnen komen in deze internetwereld moeten andere taken krijgen” In dit artikel een uitgewerkte samenvatting.

In een gesprek op de radio afgelopen zaterdag in Tros Kamerbreed kwam de kwaliteit van ons onderwijs ter sprake. Ad Scheepbouwer gaf een aantal punten aan om de kwaliteit van het onderwijs te verbeteren. In elk geval de juiste mensen voor de klas, die voldoende betaald worden. Ook gaf hij aan, dat je in de praktijk soms leerkrachten ziet, die moeite hebben om in deze internetmaatschappij overeind te blijven te blijven. Dan is de kwaliteit van het onderwijs in het geding. Daar moet een oplossing voor komen. Dat kan door scholing, maar als dat niet lukt, zouden ze een andere functie moeten krijgen of weg moeten.

Al voor de discussie begon, leidde de stelling al tot reacties. Kort door de bocht! Wat moeten ze dan gaan doen? Ook tijdens de discussie kwamen deze reacties. Ondersteunende taken? Maar deze zijn vaak ook ICT-gerelateerd.

Waar het in essentie om gaat is: Wat doe je met leerkrachten, die alle ontwikkelingen op ICT-gebied niet bij kunnen benen of niet kunnen inzetten of inpassen in het onderwijs. Dat hoeft niet altijd aan een bepaalde leeftijdsgroep gekoppeld te zijn. “Goed toepassen van ICT oplossingen kan de oudere docent juist weer motiveren om nog een paar jaar door te gaan!” Zo merkte een deelnemer op. Bovendien: Ook jonge leerkrachten worstelen vaak met de inzet van ICT.
Wat doen we met dat gegeven? Scholing is een voor de hand liggende. Toch blijkt dat niet altijd de oplossing. Want wat gebeurt er vervolgens met de opgedane kennis en geleerde vaardigheden? Kan de leerkracht na de cursus deze inderdaad in praktijk brengen? Wordt het gedeeld binnen het team? Wordt dat ook als harde voorwaarde gesteld vanuit de schoolleiding? Wordt ook het vervolgtraject gevolgd en begeleid? Was er bij de scholing voldoende tijd voor het inslijpen van vaardigheden? Op dit punt wordt door een deelnemer ingebracht, dat in bijv. Noord-Amerika veel meer de tijid wordt genomen voor scholing. Een driedaagse vaardigheidstraining is daar geen probleem!
En stel, dat scholing onvoldoende leidt tot verbetering? Zijn er dan consequenties? Verplicht nog meer scholing volgen? Verandering van salarisschaal? Mag iemand dan nog voor de klas blijven? Of wordt er in berust en tot betreffende leerkracht zelf andere keuzes maakt? Is bezig zijn met innovatie iets wat je van elke leerkracht mag verwachten? Is inzet van ICT-middelen net zo verplicht als bijvoorbeeld het bijwonen van de teamvergadering?
Leerlingen, die voor de tweede keer zakken voor hun examen krijgen ook geen diploma. En wanneer een leerling heel slecht is in Frans kan hij toch blijven zitten ook al is hij steengoed in Wiskunde. Moeten we niet op dezelfde wijze naar leerkrachten en docenten gaan kijken? Hebben leerlingen niet recht op kwalitatief goed en eigentijds onderwijs?

Een ander denkspoor is: niet kijken naar de leerkracht, maar naar het materiaal. Zorg, dat de ICT-middelen zo min mogelijk drempels met zich mee brengen. Gebruiksvriendelijker dus. Daarbij ligt de bal dan bij de educatieve uitgeverijen bijvoorbeeld. Geven zij ook tips om lost te komen van de methode en andere middelen in te zetten? Zijn de internetbronnen voldoende toegankelijk en overzichtelijk, waardoor ook hier de drempel om even een uitstapje uit de methode te stimuleren?

Als derde denkspoor kan gedacht worden aan de aanpak binnen een school. Wordt er gewerkt vanuit een duidelijke visie op onderwijs met ICT? Is er draagvlak en wordt er voldoende leiderschap getoond? Worden leerkrachten gestimuleerd om van elkaar te leren en elkaar te coachen, in kleine stapjes zo nodig, eventueel in kleine projectjes? Wordt er voldoende gebruik gemaakt van alle kwaliteiten van de leerkrachten of wordt er teveel gekeken naar gebreken? Kan betere ouderparticipatie ook stimulerend werken?
De inzet van ICT zou aan de orde moeten komen in functioneringsgesprekken, of beter: in ontwikkelgesprekken. Van daaruit kan er een doelgericht ontwikkelplan opgezet worden.
Ook het gesprek binnen de school over de meerwaarde van ICT heeft de aandacht nodig. De middelen op zichzelf hebben geen meerwaarde, maar alleen wanneer zij op de juiste wijze, op het juiste moment en voor de juiste leerling worden ingezet. Daarvoor is kennis nodig van de ICT-mogelijkheden, van didaktiek en van het kind.
Kijk samen naar je onderwijs: Worden leerlingen uitgedaagd met échte, relevante, betekenisvolle en technologierijke opdrachten zonder vaststaande uitkomsten? Of is je onderwijs een spoorwegnet waar iedereen veilig van A naar B wordt gebracht, maar waar onderweg weinig valt te ontdekken?

Tot zover het verslag van de discussie. Er valt nog veel meer over te zeggen! Heeft u zelf nog aanvullende opmerkingen of ideeën? Plaats ze als reactie op deze blogpost.
De links die genoemd zijn tijdens de discussie zijn terug te vinden op discussiedinsdag.yurls.net.

Volgende week houden weer een nieuwe discussie over een nieuw onderwerp!
#netwijs Discussie Dinsdag: elke dinsdag tussen twaalf en twee op Twitter. Discussieer mee over Onderwijs en ICT!

1 opmerking:

  1. Nou, ik ben van de jongere generatie en een fervent liefhebber van de wondere wereld der ICT, maar ik kan niet anders dan glimlachen om bovenstaand stuk. Alsof het onderwijs geen grotere problemen heeft dan een paar leraren die de wiskundesommen met krijt uitleggen op een ouderwets schoolbord. Zorg eerst eens dat alle leraren het vak dat ze geven voldoende beheersen en de vereiste studie hebben gedaan, zou ik zeggen, kortom maak je eerst druk om de inhoud, en pas als die op orde is, om de vorm.

    BeantwoordenVerwijderen